Dedykacja – wersja pełna (literacka, rozszerzona):

Dedykuję
Potomkom – współczesnym, kolejnym i przyszłym.
Tym, którzy są – i tym, którzy będą.
Hani.
Basi.
Paulince – z całego serca, z nadzieją, z wiarą.

Mamie Paulinki – za serce, które trwa.
Mojemu Tacie – za to, co we mnie żyje dzięki Niemu.
Rodzicom Paulinki – Mamie i Tacie – dla równowagi i pełni.
Bliskim i dalekim ludziom – dla sprawiedliwości i pamięci.

Tym, którzy czytają – Wiadomości.
Tym, którzy czują – Świadomości.

Kochać – i kochajmy siebie.
Bo w miłości mieści się czas, nieskończoność, przebaczenie i spotkanie.

Jeśli równoległe linie mogą się przecinać w nieskończoności,
to i serca, które się oddaliły, mogą się odnaleźć –
gdzieś poza czasem, albo właśnie w nim.

I dedicate this
To the descendants – present, future, and those yet to come.
To those who are, and those who will be.
To Hania.
To Basia.
To Paulina – with all my heart, with hope, with faith.

To Paulina’s mother – for the heart that endures.
To my Father – for what lives in me because of Him.
To Paulina’s parents – for balance and wholeness.
To close and distant people – for justice and remembrance.

To those who read – Information.
To those who feel – Awareness.

To love – and let us love ourselves.
For in love dwell time, infinity, forgiveness, and reunion.

If parallel lines can meet at infinity,
then so too can hearts that drifted apart
find each other –
perhaps beyond time, or perhaps within it.